Gisteravond bereikte ons het bericht dat op 59 jarige leeftijd is overleden erelid van A.G.S.R. Gyas, Hans Douwe Leerink. Op Gyas is er de mogelijkheid gedachten en herinneringen in het condoleanceboek op te schrijven. Op verzoek van Hans zal er wel geroeid worden en zullen de borrels wel doorgaan. Zoals hij zelf zei: ‘Ik wil mocht het zo ver komen uitdrukkelijk niet dat er waar dan ook in Gyas-verband door wie dan ook een haal minder wordt gemaakt, een decibel minder lawaai wordt gemaakt of een slok bier minder wordt gedronken. Daar zit niemand op te wachten.’
Met het overlijden van Hans is niet alleen een prachtig mens maar ook een steunpilaar voor Gyas weggevallen. Hans heeft zich gedurende de afgelopen 40 jaar op alle fronten voor de vereniging ingezet, steeds in een andere rol. Hans werd lid bij Gyas in 1973. In het jaar daarop roeide hij in de Eerstejaars Lichte Acht met Jan Willem Snippe als coach op de kant. Het op gewicht blijven viel Hans toch zwaar en het jaar erna roeide hij bij Zwaar ‘76, onder andere samen met de op Gyas beruchte Hans Zumbrink en coach Roelie Klaver. In datzelfde jaar was Hans de fiscus van het Bestuur Verdenius. Na dit jaar stopte hij met zijn studie Geschiedenis om later rechten te gaan studeren. In de jaren ’77 – ‘79 ging Hans in dienst, maar kwam daarna weer terug naar Groningen en terug naar Gyas, waar hij begin jaren 80 instapte bij een ‘weekendploeg’ die nog altijd de basis vormt van de huidige veteranenploeg.
Hans leerde op onze vereniging ook zijn vrouw en levenspartner Laurien kennen na een outing coachen in de skiff ‘de Trijntje Trut’. Zij kregen samen twee dochters en twee zoons. In 2012 vierden zij hun 30 jarig huwelijk. Midden jaren 80 was Hans zeer actief bij de planning en de bouw van het huidige botenhuis. Verdiensten waarvoor de vereniging hem destijds tot erelid heeft gemaakt.
En hoewel Hans toen al zoveel gedaan had voor Gyas, is zijn meest actieve periode op onze vereniging pas zo’n tien jaar geleden begonnen. Sindsdien is hij niet meer weg te denken op Gyas en een constante factor geweest. Hans was een vraagbaak voor alles en iedereen: besturen, centrale werkplaats, statuten, stichtingen, biercontracten, strategieën voor ledenwerving, wedstrijdcoördinator aanstelling, het vlot, boekhouding, archivering, financiën en natuurlijk wederom de verbouwing.
Vanaf 2004 heeft Hans zich weer gevoegd bij de Bouwcommissie om daar al snel een drijvende kracht te worden achter de planvorming omtrent de nieuwe huisvesting van Gyas. Mede door Hans zijn vindingrijkheid, netwerk en doorzettingsvermogen had Gyas binnen een jaar na het stuk lopen van een tot dan toe uitgewerkt plan, de beschikking over een ingrijpend gerenoveerd en uitgebreid botenhuis. Vanaf de oplevering van het vernieuwde botenhuis is Hans ook betrokken geweest bij de eerste vingeroefeningen voor wat betreft de volgende stappen in de huisvesting van Gyas.
Tegelijkertijd is Hans in die tijd ook weer gaan coachen. Eerste de AVP en de lichte selecties en uiteindelijk de ploeg Zwaar ’07. In diezelfde jaren was er ook het Elfstedentocht project. Hans moest en zou het baanrecord terug naar Groningen halen, en gedurende drie jaar werd met succes alles uit de kast getrokken om met onze beste oude en jonge roeiers een record in Friesland neer te zetten. Het tekent het karakter van Hans en de vreugde waarmee hij ieder jaar weer enthousiaste studenten meenam. Ook onze toproeiers volgde hij de hele wereld over om ze aan te moedigen, soms als enige Gyas toeschouwer. Luzern, Poznan, Belgrado, Eton, Londen, Peking, Hans stond langs de kant.
Hans laat een afdruk achter op onze vereniging en onze leden die onuitwisbaar is. Met recht kan gezegd worden dat Hans voor een groot deel onze vereniging heeft gemaakt tot wat zij nu is. Hij heeft ons de afgelopen tien jaar tot grootse dingen geïnspireerd. Altijd ambitieus, met een hart voor de club en voor de studenten, die hij achterlaat met de herinnering aan een enorme levensgenieter en een goede vriend. Zijn wijze raad zal gemist worden, maar wat we vooral zullen moeten missen is zijn gezelschap. Hans was in alle opzichten bezig om elke dag het beste uit het leven te halen en optimaal te genieten van alles wat hij had gecreëerd met de mensen om zich heen.
Hans leed al sinds maart 2011 aan de ziekte die hem vandaag het leven heeft gekost. In die jaren bleef hij vastberaden vechten totdat het helaas niet meer ging.
Wij wensen Laurien, Wouter, Pien, Koen en Maartje veel sterkte bij het verwerken van dit verlies
